Assumption is the mother of the screw-up

“Dat weet zij wel”, zei ze. 

Mijn man kocht kleding voor zijn wintersportvakantie en was met de dame achter de balie in gesprek over wasmiddel dat kleding waterdicht houdt. Specifieker nog: het gesprek ging over in welk bakje dit wasmiddel moest. Het moest blijkbaar in een ander bakje dan waar het normale wasmiddel in gaat, waarop mijn man mogelijk wat verwonderd had gereageerd. 

Dat weet zij wel.

Ik wist het niet. 

Omdat ik totaal niet oplette en omdat ik volgens mij nog nooit iets in dat specifieke bakje van de wasmachine gedaan heb.

Dat weet zij wel. Hoezo?

Het punt dat ik probeer te maken heeft eigenlijk niets met wasmiddel, de was die bij ons wel eens kan opstapelen of feminisme te maken.

Het gaat om aannames en hoe aannames vaak niet zo goed uitpakken. In dit geval viel de schade mee. Ik kom vaker bij de betreffende winkel en dat bevalt goed. ‘Mevrouw dat weet zij wel’ houdt me echt niet tegen om er weer heen te gaan. No hard feelings.

Maar geldt dat ook voor jouw klanten wanneer je aannames doet?

Zorg ervoor dat je...

...klanten niet in hokjes plaatst.
...er niet vanuit gaat dat klanten doen wat ze altijd doen.
...doorvraagt.
...niet op de automatische piloot werkt.
...nieuwsgierig blijft.
...de situatie van je klant kent.
...onderzoek doet.
...volledig bent.
...geen aannames doet.

Want je kunt jezelf wel voor je kop slaan toch, wanneer je de mist in gaat door een simpele aanname? 

Maak je merk persoonlijk.
Maak werken met jouw klanten persoonlijk.

"Assumtion is the mother of the screw-up." - Angelo Donghia